18 דקות

 גלעד בר שלו, מרים יוחבץ, ללי כץ

אוצרת: קרן זלץ

25.01.24 - 24.02.24

18 دقيقة

جلعاد بار شاليف، مريام يوحفيتس، لالي كاتس

كانزة المعرض: كيرين زالتس

18 דקות

 גלעד בר שלו, מרים יוחבץ, ללי כץ
אוצרת: קרן זלץ

גלעד בר שלו, מרים יוחבץ וללי כץ פתחו את גבולות עשייתם כיוצרים לכדי שיתוף פעולה והמשגה מחודשת של מאגר הדימויים המרכיב את עבודותיהם. נקודת המוצא של התערוכה 18 דקות היא פרק הזמן המפריד בין שקיעת החמה וצאת הכוכבים, שעל פי היהדות נמשך 18 דקות. המעבר בין היום ללילה מאופיין ברצף של תופעות אסטרונומיות, שכולן יחד מהוות את סופו של היום ותחילתו של יום חדש. בתערוכה, מתורגם פרק הזמן המיוחד הזה למרחב ביניים של התרחשויות בהן המפגש בין העבודות חומק מגבולות ברורים וחדים, ונוצרות התמזגויות ונזילות בין חלקיו השונים. הדהוד העבודות האחת בשנייה יוצר מערכת פנימית סגורה של סמלים, ארכיטיפים, צבעוניות וניגודיות.
צילום של בר שלו הפך לרישום של יוחבץ, וכץ רושמת אובייקטים המופיעים וחוזרים ברישומים ובצילומים של יוחבץ ובר שלו. הדמויות שבתוך היצירות נמצאות בעולם שבו הדיכוטומיה התפוגגה והחיץ המובהק חדל מלהתקיים. הן מייצגות התמוססות של זמן ומקום בתוך עולם של רבגוניות, ניגודים וסתירות. מרחב הביניים של 18 הדקות מאפשר שליטה ושינויים בטבע, ומסמן את כוח הביטוי והיצירה של האדם: נערות צעירות ברגעי המעבר מילדות לבגרות, אב ובת שנדמה כי הגיעו מתקופה אחרת בזמן, האתון שהפכה מבהמה נחותה לחיה רוחנית.  בתערוכה מוצגים צילומי-חוץ ופורטרטים של בר שלו שצולמו בסגנון תיעודי המתכתב עם צילום אמריקאי מאמצע המאה העשרים; כץ מציגה עבודת וידאו בטכניקת סטופ-מושן ועבודות רישום בפחם וגרפיט; יוחבץ מציגה עבודות רישום בדיו ופיסול.  המנעד הרחב והדומיננטי של גווני השחור והלבן בתערוכה מסמן את הקיצוניות הגדולה ביותר: את המעבר בין קץ היום להתגלות הלילה. רגע דרמטי זה, בין היום-יומי למקודש, בין עולם הטבע לעולם הפלא, מציף באור יקרות את החריג והקסום. הספר ראה אור בתמיכת מועצת הפיס לתרבות ואמנות.

על המציגים והאוצרת
גלעד בר שלו (נ. 1981) למד צילום במכללת הדסה בין השנים 2004-2006. לאחר הלימודים עבד בניו יורק כעוזר צלם ובשנת 2008 פתח סטודיו לצילום בתל אביב. בר שלו חבר ב״אינדי גלריה שיתופית לצילום״, בעל טור קבוע בבלוג הצילום של עיתון ״הארץ״. בשנת 2020 יצא לאור ספרו הראשון ״Quotes & Impressions First״, אשר הוביל לתערוכת יחיד באותה שנה.

מרים יוחבץ (נ. 1975) בוגרת תואר ראשון בתקשורת חזותית, מכללת ויטל. באמצעות ציור ומיצב יוחבץ בוראת סצנות משובצות ביצורים בדיוניים וטבע, המושפעות מעולם האמנות, הצעצועים ובעלי החיים. הכל מתחבר לכדי מיקרוקוסמוס חדש אודות מערכות יחסים וחיבורים מלאים התפעמות ומשחק בתוך המוכר והיום-יומי. בצבעוניות ניאונית -פלסטית-זרחנית, יוחבץ מדגישה ומספרת סיפורי מיתולוגיה המורכבים מחייה כאמנית, כאמא,וכאישה. עבודותיה הוצגו במוזיאונים וגלריות בארץ ובעולם ובאוספים פרטיים.

ללי כץ (נ. 1973) נולדה וגדלה בלוס אנג׳לס, חיה ויוצרת בתל אביב. בוגרת מכון אבני בתל אביב (2008). המעבר התרבותי, כמו גם תחושה של זרות וניכור, מאפיינים את עבודתה ומופיעים בציוריה ביחס שבין הדמויות לבין הרקע הפנטסטי. הסצנות משמשות ככלי קיבול, כאמצעי להעברת עולמה הפנימי של זיכרונות וטראומה. כץ תופסת את הציור כמשהו שיש לשאוף אליו, כתהליך עבודה שנמשך חיים שלמים. עבורה, הציור הוא תהליך רגשי, ובדומה להימור יש בו התרגשות, פחד ואנרגיה שבסופם מגיע רגע האמת בו כל האלמנטים מתחברים לכדי יצירה אחת. 
קרן זלץ (נ. 1981) חיה ועובדת ברמת גן. אמנית ואוצרת של ״אינדי גלריה שיתופית לצילום״. למדה תואר ראשון בבית הספר לאמנות ״המדרשה״ בין השנים 2004-2008 ותואר שני בתכנית הבינתחומית באמנויות באוניברסיטת תל אביב בין השנים 2010-2015. מרצה בבצלאל אקדמיה לאמנויות ועיצוב. 

שנת התערוכות 2023-2024 בין השמשות: סוף - סף - מוסף.
18 דקות היא התערוכה הרביעית בעונת 2023-2024 המוצגת במסגרת נושא שנת תערוכות, הטרילוגיה בין השמשות: סוף - סף - מוסף. העת הנוכחית מתאפיינת בתחושה של דחיפות שעלולה להוביל לחד-מימדיות, אולם היא גם מזמנת התייחסות מורכבת והתבוננות "מולטי-פוקלית". לא ניתן לדבר על ההווה מבלי להתחשב בעבר ולבנות את העתיד.

סוף: תחושת הסוף הקרב שורה באוויר, הגבולות נחצו, סדרי העולם התהפכו, הנחות שהיו אקסיומות מוטלות כעת בספק, המובן מאליו אינו מובן עוד. מהו טוב ומהו רע? כיצד ניתן להבדיל? המילה "סוף" מסמנת את החלק הגומר, הנקודה בה הדבר חדל להתקיים. 

סף: הסף הוא שער, פתח שחייבים לעבור דרכו במאבק להחזרת המשמעות, הטעם ואמות המידה. כדי להחלים צריך להסכים לשהות במרחב הסיפי, בחורבן ובאי-ידיעה, להסכים לפגוש באובדן, בפשרה ובהשתנות. להתחכך בקצוות, לטעום את האפר. 

מוסף: השהייה בתוך תחושת החידלון, החרדה והאימה מאפשרת, בסופו של דבר, נביטת תקווה. מתוך התבוססות במקומות נמוכים, סדוקים ושבורים, מתוך המחלה, הפרידה, האובדן וקריסת המערכות, נובט זרע שמפיח חיים חדשים בתודעה ובגוף ומסייע באיתור הכוחות הגלומים בהם. 

18 دقيقة

جلعاد بار شاليف، مريام يوحفيتس، لالي كاتس
كانزة المعرض: كيرين زالتس

جلعاد بار شليف، مريام يوحفيتس ولالي كاتس فتحوا حدود عملهم كمبدعين حتى التعاون وإعادة تصور لمخزون التّصاوير التي تشكل أعمالهم الفنيّة. نقطة انطلاق المعرض 18 دقيقة هي الفترة الزمنية التي تفصل بين غروب الشمس وإشراقة النجوم، والتي تستمر حسب الدّيانة اليهودية 18 دقيقة. يتميز الانتقال بين النهار والليل بسلسلة من الظواهر الفلكية، والتي تشكل جميعها نهاية النهار وبداية يوم جديد.

في المعرض، تُترجم هذه الفترة الزمنية الخاصة إلى مساحة وسيطة من الأحداث، حيث يفلت الالتقاء بين الأعمال من حدود واضحة وحادة، فينتج عن ذلك اندماج وسيولة بين أجزائه المختلفة. إن صدى الأعمال واحدًا داخل الآخر يخلق نظامًا داخليًا مغلقًا من الرموز، النماذج، الألوان والتناقضات.

صورة لبار شليف تتحوّل إلى رسمة لدى يوحفيتس، وكاتس ترسم أغراضًا تظهر وتتكرّر في رسومات وصور يوحفيتس وبار شاليف.

الشخصيات داخل الأعمال موجودة في عالم اختفى فيه الانقسام ولم يعد الحاجز الواضح موجودًا. إنها تمثل انحلال الزمان والمكان في عالم من التعددية، الأضّداد والتّناقضات. الحيّز الوسيط المكوّن من 18 دقيقة يتيح التحكم والتغيير في الطبيعة، ويدلّ على قوة التعبير والإبداع لدى الإنسان: فتيات شابّات في لحظات الانتقال من الطفولة إلى البلوغ، أب وابنته يبدو أنهما وصلا من فترة زمنية أخرى، أثينا التي تحولت من حيوان أدنى إلى حيوان روحي. الأتان الّتي تحوّلت من بهيمة وضيعة إلى حيوان روحاني.

يضم المعرض صورًا خارجية وبورتريهات لبار شاليف تم التقاطها بأسلوب وثائقي يتوافق مع التصوير الفوتوغرافي الأمريكي من منتصف القرن العشرين. تعرض كاتس عمل فيديو بتقنية إيقاف الحركة وأعمال الرسم بالفحم والجرافيت. يقدم يوحفيتس أعمال رسم بالحبر وأعمال تجسيديّة.

تمثل المجموعة الواسعة والمهيمنة من تدريجات اللونين الأسود والأبيض في المعرض أقصى درجات التّطرّف: الانتقال بين نهاية النهار وانكشاف الليل. هذه اللحظة الدرامية، بين اليومي والمقدّس، بين عالم الطبيعة وعالم العجائب، تغمر ما هو غير اعتيادي وما هو ساحر بنور ثمين.

18 دقيقة هو المعرض الرابع ضمن سنة المعارض 2023-2024 والذي يتطرّق للثلاثيّة الشّفق: نهاية - عتبة - مُلحق.
سنة المعارض، الشّفق: نهاية - عتبة - مُلحق

يتميّز الوقت الحالي بشعور الإلحاح والذي قد يؤدّي إلى أحاديّة الأبعاد، ولكنّه يستدعي أيضًا اهتمامًا مركّبًا و"متعدّد البؤر". من غير الممكن التّحدّث عن الحاضر دون أخذ الماضي بالاعتبار ثم بناء المستقبل.

نهاية: شعور النهاية القريبة يحلّق في الفضاء، تمّ تخطّي الحدود، انقلبت أنظمة العالم، الافتراضات التي كانت بديهيّة يتم التشكيك بها الآن، المفهوم ضمنًا لم يعُد مفهومًا. ما هو الخير وما هو الشّر؟ كيف يمكننا التمييز؟ الكلمة "نهاية" تشير إلى الجزء النّهائي، النقطة التي يتوقّف بها الشيء عن الوجود. 

عتبة: العتبة هي بوابة، فتحة يجب المرور خلالها في الصّراع لإرجاع المعنى، الذّوق والمعايير. من أجل الشّفاء يجب على المرء الموافقة على المكوث في الحيّز العتبيّ، في حالةٍ من الخراب والجهل، وأن يوافق على الخسارة، التّسوية والتغيّر. أن يحتكّ في الحواف، وأن يتذوّق الرّماد.

مُلحق: إن البقاء داخل الشعور بالعجز والقلق والرعب يسمح في النهاية بإنبات الأمل. من خلال الهزيمة في أماكن منخفضة، متصدّعة ومكسورة، من خلال المرض، الفراق، الضياع وانهيار الأنظمة، تنبت بذرة تبث حياة جديدة في الوعي وفي الجسد وتساعد على تحديد القوى الكامنة فيهما.