הדלת שבקיר

 גיא לוי, רחל לויאן ונטע רבינוביץ'

אוצרת: ד״ר רויטל משעלי

04.04.24 - 04.05.24

الباب الذي في الجدار

غاي ليفي، راحيل ليفيان، نيطع رابينوفيتش

كانزة المعرض: د. رفيطال مشعالي

הדלת שבקיר

 גיא לוי, רחל לויאן ונטע רבינוביץ'
אוצרת: ד״ר רויטל משעלי

בתערוכה הקבוצתית הדלת שבקיר , האמנים רחל לויאן, גיא לוי ונטע רבינוביץ׳ מציגים ציורים, רישומים ומיצבים פיסוליים העוסקים בנקודות סף ומעבר. יצירותיהם משמשות כשער סמלי המחבר בין מרחבים פיזיים ותודעתיים. בכל העבודות בחלל הגלריה אנו עדים לרגע ניואנסי, הלוכד מעבר ומדגיש את מתיחתו של שבריר השנייה בו מתחולל השינוי. 

דלת או שער, הם תמיד הזמנה לבחור באפשרות אחרת מזו הנוכחית. העבודות בתערוכה מספקות דלת לצדדים שונים של המציאות: ממחשבה לוגית אודות המציאות הפיזית ועד למרחבים מדומיינים הנעטפים בניצוץ של התהוות ובריאה . 

בתערוכה זו האמנים.יות מזמינות את הצופה להעמיד רגליה.ו על סף עולמם.ן, ולעבור בין חשיבה להתבוננות, בין בהייה להעמקה. המיצבים הפיסוליים של רחל לויאן לוכדים את הרגע בו החומר או הרעיון הופכים לאובייקט וההפך, כמו למשל משטח העשוי מפתקיות איזכור ומכסה את במת הגלריה, וכך הופך אותה לשמיכת טלאים. הרישומים העמלניים והמפורטים של נטע רבינוביץ' מדגישים את משך מלאכת הרישום ומותחים את הרגע בו אוסף קווים או נקודות הופכים לאובייקט ונמוגים, ואילו ציוריו הכחולים של גיא לוי,השואב את השראתו מכדים וממיניאטורות פרסיות, מתרחקים מהקשרים של מקום וזמן. לוי מזקק את הדימויים לכדי תבנית פיגורטיבית-סימבולית החוזרת שוב ושוב ביצירותיו, אך מוגשמת בכל פעם באופן שונה.

על המציגות והאוצרת
רחל לויאן היא אמנית רב-תחומית המתמחה בפיסול, רישום, טקסט ומוזיקה. בוגרת תואר ראשון בהצטיינות מטעם המחלקה לאמנות של האקדמיה לאמנות ולעיצוב בצלאל ובעלת תואר שני באמנות בצלאל. רחל הציגה בתערוכות קבוצתיות ותערוכות יחיד בארץ, ביניהן במרכז לאמנות עכשווית -CCA, אטלייה שמי בקיבוץ כברי, מוזיאון תל אביב, גלריה בנימין ועוד. היא לקחה חלק בתוכנית הרזידנסי הקצר של ארטפורט. בנוסף, לויאן היא חברה בקולקטיב האמנות ׳התעוררתי או לא׳ והיא היוצרת, המלחינה והכותבת בהרכב המוזיקה ׳רייש׳.

גיא לוי  הוא אמן רב-תחומי המתמחה בציור, רישום, והדפס. בוגר בהצטיינות של המחלקה לאמנות רב- תחומית, שנקר, ובעל תואר שני באמנות מטעם האקדמיה לאמנות ולעיצוב בצלאל. עם סיום לימודי התואר הראשון בשנת 2016, קיבל מלגת עידוד מטעם קרן התרבות אמריקה ישראל, פרס הצטיינות על שם "אדמס" (2017) ופרס "אמן צעיר" של משרד התרבות והספורט לשנת 2019. לוי הציג בתערוכות קבוצתיות ותערוכות יחיד בארץ, ביניהן בגלריה אלפרד, גלריה מאיה ובמכון שכטר. בשנת 2021 הוזמן על ידי האמנית סיגלית לנדאו להשתתף ולהציג, כאמן אורח, בתערוכתה במוזיאון בית רובין "זית אצל זית". לוי השתתף בתוכנית הרזידנסי של "המעבדה" בחסות רשת מלונות ישרוטל. הוא מלמד בחוגי אמנות במוזיאון פתח תקווה לאמנות ובמרכז מחוננים ומצטיינים "שחפים" בהרצליה, בהם הוא יוצר שיתופי פעולה בין אמנות וטכנולוגיה, אמנות דיגיטלית ואמנות מסורתית.

נטע רבינוביץ׳ היא אמנית המתמחה ברישום, ועובדת בעיקר עם עפרון וגרפיט. רישומיה נעים בין מרחבים דיגיטליים לידניים, ובין מרחבים קונקרטיים למופשטים. היא בוגרת תואר ראשון במחלקה לתקשורת חזותית של האקדמיה לאמנות ולעיצוב בצלאל ובעלת תואר שני באמנות, בצלאל. רבינוביץ' הציגה בתערוכות בארץ ובעולם, ביניהן בגלריה P8 בתל אביב וגלריית בית האופרה באתונה. היא השתתפה בתוכניות רזידנסי בניו יורק ובטייוואן.

ד״ר רויטל משעלי היא חוקרת, אוצרת אמנות עצמאית, מורה ואמנית פרפורמנס אשר גרה ופועלת בתל אביב-יפו. משעלי היא בעלת תואר דוקטור באמנות חזותית מאוניברסיטת תל אביב. בכתיבתה וביצירתה היא עוסקת בזהות נשית, אימהות והחיבור ביניהן למרחב הציבורי. משעלי אצרה והפיקה תערוכות ואירועי אמנות בתל אביב, ברלין וארה״ב. חברה באלפרד  - מכון שיתופי לאמנות ותרבות משנת 2021.

שנת התערוכות 2023-2024 בין השמשות: סוף - סף - מוסף.
הדלת שבקיר היא התערוכה החמישית בעונת 2023-2024 המוצגת במסגרת נושא שנת תערוכות, הטרילוגיה בין השמשות: סוף - סף - מוסף. העת הנוכחית מתאפיינת בתחושה של דחיפות שעלולה להוביל לחד-מימדיות, אולם היא גם מזמנת התייחסות מורכבת והתבוננות "מולטי-פוקלית". לא ניתן לדבר על ההווה מבלי להתחשב בעבר ולבנות את העתיד.

סוף: תחושת הסוף הקרב שורה באוויר, הגבולות נחצו, סדרי העולם התהפכו, הנחות שהיו אקסיומות מוטלות כעת בספק, המובן מאליו אינו מובן עוד. מהו טוב ומהו רע? כיצד ניתן להבדיל? המילה "סוף" מסמנת את החלק הגומר, הנקודה בה הדבר חדל להתקיים. 

סף: הסף הוא שער, פתח שחייבים לעבור דרכו במאבק להחזרת המשמעות, הטעם ואמות המידה. כדי להחלים צריך להסכים לשהות במרחב הסיפי, בחורבן ובאי-ידיעה, להסכים לפגוש באובדן, בפשרה ובהשתנות. להתחכך בקצוות, לטעום את האפר. 

מוסף: השהייה בתוך תחושת החידלון, החרדה והאימה מאפשרת, בסופו של דבר, נביטת תקווה. מתוך התבוססות במקומות נמוכים, סדוקים ושבורים, מתוך המחלה, הפרידה, האובדן וקריסת המערכות, נובט זרע שמפיח חיים חדשים בתודעה ובגוף ומסייע באיתור הכוחות הגלומים בהם. 

الباب الذي في الجدار

 غاي ليفي، راحيل ليفيان، نيطع رابينوفيتش
كانزة المعرض: د. رفيطال مشعالي

في المعرض الجماعي الباب الذي في الجدار، يعرض الفنانون.ات رسومات، تسجيلات خطية وأعمال إنشائية تجسيديّة في نقاط العتبة والممر. أعمالهن.م الفنيّة تُعتبر كبوابة رمزيّة تربط بين فضاءات عينيّة وإدراكيّة. في جميع الأعمال في فضاء صالة العرض، نشهد لحظة دقيقة تلتقط الانتقال وتركّز على تمديد جزء من الثانية الذي يحدث فيه التغيير. الباب أو البوابة هم دائمًا دعوة لاختيار إمكانية أخرى غير تلك الحاضرة. توفّر الأعمال في المعرض بابًا إلى جوانب مختلفة من الواقع: من التفكير المنطقي حول الواقع المادي إلى فضاءات متخيَّلَة مُغطّاة  بشرارة الخلق والتّكوّن.

في هذا المعرض، يدعو الفنانون.ات المشاهد إلى أن يضع أقدامه على عتبة عالمهن.م، وأن يتنقّل بين التّفكير والتّأمّل، بين التحديق والتعمق.

تركيبات راحيل ليفيان النحتية تلتقط اللحظة التي تصبح فيها المادة أو الفكرة غرضًا والعكس صحيح، مثل سطح مصنوع من الملاحظات اللاصقة التي تغطي منصّة المعرض، وبالتالي تحويلها إلى لحاف مرقع. تُركّز التّسجيلات الخطيّة المضنية والمفصلة لنيطع رابينوفيتش على مدّة عمل الرسم وتمدّد اللحظة التي تصبح فيها مجموعة الخطوط أو النقاط غرضًا ثمّ تتلاشى، في حين أن رسومات غاي ليفي الزرقاء، الذي يستمد إلهامه من الجِرار والمُنمنمات الفارسيّة، تنأى بنفسها عن روابط الزّمكان.

يقوم ليفي بتقطير التّصاوير إلى قالب شكليّ-مجازي يتكرر مرارًا وتكرارًا في أعماله، ولكنه يتجسّد في كل مرة بطريقة مغايرة.

عن الفنّانتين والكانزة

راحيل ليفيان هي فنانة متعددة المجالات ومتخصصة في النحت، التّسجسل الخطّي، النص والموسيقى. خرّيجة اللقب الأول مع مرتبة الشرف من قسم الفنون في أكاديمية بتسلئيل للفنون والتصميم وحصلت على اللقب الثّاني في الفن من بتسلئيل.. شاركت راحيل في معارض جماعية ومعارض فردية في البلاد، من بينها في مركز الفن المعاصر - CCA، أتيلييه شيمي في كيبوتس كابري، ومتحف تل أبيب، صالة العرض بنيامين وغيرها. شاركت في برنامج الإقامة القصيرة ريزيدنسي في آرت بورت. بالإضافة إلى ذلك، ليفيان هي عضوة في المجموعة الفنية "استيقظتُ أم لا" وهي المبدعة والملحّنة والكاتبة للفرقة الموسيقيّة "ريش".

غاي ليفي هو فنان متعدد المجالات ومتخصص في الرسم، التّسجيل الخطّي والطباعة. خرّيج بمرتبة الشرف من قسم الفنون متعددة المجالات، شنكار، وحصل على اللقب الثاني في الفن من أكاديمية بتسلئيل للفنون والتصميم. عند الانتهاء من دراسته الجامعية في عام 2016، حصل على منحة تشجيعية من المؤسسة الثقافية الأمريكية الإسرائيلية، وجائزة "آدمز" للتميز (2017) وجائزة "الفنان الشاب" من وزارة الثقافة والرّياضة لعام 2019. عرض ليفي في معارض جماعيّة وفرديّة في إسرائيل، بما في ذلك صالة العرض ألفريد وصالة العرض مايا ومعهد شيختر. وفي عام 2021 تمت دعوته من قبل الفنانة سيغاليت لانداو للمشاركة والعرض كفنان ضيف في معرضها في متحف بيت روبين "زيتون عند الزيتون". شارك ليفي في برنامج الإقامة ريزيدينسي "المختبر - همعفادا" الذي ترعاه شبكة فنادق يسروتيل. يقوم بتدريس مساقات الفن في متحف بيتح تكفا للفنون وفي مركز "شاحافيم" للموهوبين والمتميزين في هرتسليا، حيث يخلق هناك تعاونًا بين الفن والتكنولوجيا، الفن الرقمي والفن التّقليدي.

نيطع رابينوفيتش هي فنّانة متخصّصة في التّسجيل الخطّي، وتعمل خاصّةً باستخدام الرّصاص والجرافيت. تتنوّع رسوماتها بين فضاءات رّقميّة ويدويّة، وبين فضاءات عينيّة ومجرّدة. خرّيجة اللقب الأوّل في قسم الاتصال البصري من أكاديمية بتسلئيل للفنون والتصميم وحصلت على اللقب الثّاني في الفن بتسلئيل. عرضت رابينوفيتش أعمالها في معارض في البلاد والخارج، بما في ذلك معرض P8 في تل أبيب وصالة العرض في دار الأوبرا في أثينا. شاركت في برامج الإقامة ريزيدنسي في نيويورك وتايوان.

د. رفيطال مشعالي هي باحثة، كانزة فن مستقلّة، محاضرة وفنّانة عرض أدائي، تعيش وتُبدع في تل أبيب-يافا. مشعالي حاصلة على اللقب الثّالث في الفنون البصريّة من جامعة تل أبيب. تتناول في كتاباتها وإبداعاتها الهويّة الأنثويّة والأمومة وارتباطهما بالمجال العام. قامت مشعالي بتنظيم وإنتاج معارض وفعاليات فنيّة في تل أبيب، برلين والولايات المتّحدة الأمريكيّة. عضوة في ألفريد - معهد تعاوني للفنون والثقافة منذ عام 2021.

سنة المعارض، الشّفق: نهاية - عتبة - مُلحق

يتميّز الوقت الحالي بشعور الإلحاح والذي قد يؤدّي إلى أحاديّة الأبعاد، ولكنّه يستدعي أيضًا اهتمامًا مركّبًا و"متعدّد البؤر". من غير الممكن التّحدّث عن الحاضر دون أخذ الماضي بالاعتبار ثم بناء المستقبل.

نهاية: شعور النهاية القريبة يحلّق في الفضاء، تمّ تخطّي الحدود، انقلبت أنظمة العالم، الافتراضات التي كانت بديهيّة يتم التشكيك بها الآن، المفهوم ضمنًا لم يعُد مفهومًا. ما هو الخير وما هو الشّر؟ كيف يمكننا التمييز؟ الكلمة "نهاية" تشير إلى الجزء النّهائي، النقطة التي يتوقّف بها الشيء عن الوجود. 

عتبة: العتبة هي بوابة، فتحة يجب المرور خلالها في الصّراع لإرجاع المعنى، الذّوق والمعايير. من أجل الشّفاء يجب على المرء الموافقة على المكوث في الحيّز العتبيّ، في حالةٍ من الخراب والجهل، وأن يوافق على الخسارة، التّسوية والتغيّر. أن يحتكّ في الحواف، وأن يتذوّق الرّماد.

مُلحق: إن البقاء داخل الشعور بالعجز والقلق والرعب يسمح في النهاية بإنبات الأمل. من خلال الهزيمة في أماكن منخفضة، متصدّعة ومكسورة، من خلال المرض، الفراق، الضياع وانهيار الأنظمة، تنبت بذرة تبث حياة جديدة في الوعي وفي الجسد وتساعد على تحديد القوى الكامنة فيهما.