מערבולת

תערוכת יחיד: שרון אזגי

אוצרות: עידית קופסקי ובר מוסן לוי

29.06.24 - 06.06.24

دوّامات

معرض فردي: شارون أزاغي

منظم/ة: عيديت كوفسكي وبار موسان ليفي

29.06.24 - 06.06.24

מערבולת

שרון אזגי
אוצרות: עידית קופסקי ובר מוסן לוי

מערבולות, תערוכת יחיד של האמנית שרון אזגי, היא התערוכה החמישית בשנת התערוכות 2024-2025 תחת התמה בין השמשות: סוף - סף - מוסף. 

אזגי מציגה מיצב מורכב, הכולל וידאו והצבה במרחב, ביניהם מתקיימים יחסים קוליים וויזואליים. 

בעבודת הוידאו "בלונים" נראה מרחב חקלאי נטוש שבו ממוקמים 42 בלוני הליום לבנים, מחוברים לקרקע על ידי חוטים ומשקולות בטון. אנו שומעים קול של אישה שרה "The Show Must Go On". קולה של האישה מייצר שרשרת אירועים לא צפויים: מיקרופונים רגישים מתרגמים את שירתה לתדרים דמויי נחיל ארבה מדברי. אלו מתאספים לכדי סימפוניה מלחששת, שבמערך טכנולגי מפתיע ומקודד, לפי מילים והברות, מייצר פעולת הצתה, אשר מפריחה את שדה הבלונים השמיימה. ההצתה, אשר משחררת את הבלונים לחופשי, גם מבעירה ומפוצצת אותם ואילו קולות הפיצוצים מתווספים לסימפוניה. 

בחלל הגלריה מוצגת עבודת הוידאו במבטים סימולטניים על רצף האירועים המתגלגל, כך שאופני הצילום והעריכה חושפים את האפרטוס המסתורי המתקיים בין השדה לבין השמיים. לצד עבודת הוידאו מתקיים מערך אור וברקים במיצב פיסולי, דמוי מובייל, עשוי נורות פלורסנט. בדומה למתרחש בשדה, הפלורסנטים בגלריה ניצתים ללא מגע, על-ידי זרם חשמלי הפורץ מסוללת טסלה כמו ברק בשמיים. זרמי החשמל משמיעים תדרי סאונד הדומים לציוצי הארבה, ומשמשים כקולות ליווי לסימפוניה המנוגנת בוידאו.

על האמנית והאוצרות

שרון אזגי בוגרת התואר הראשון (2015) והשני (2020) במחלקה לאמנות, בצלאל. עוסקת בוידאו, פיסול, רובוטיקה, תכנות, אמנות סייבר וסאונד. בעבודתה, אזגי מחפשת דרכי פעולה וקידודים אפשריים כדי ללמוד איך לתווך גופים פיזיים דרך עולמות דיגיטליים, תוך כדי הקבלה בין תהליכים גופניים לבין תהליכים מכניים ורובוטיים. היא בונה מערכות, חלקן פיזיות וחלקן ממוחשבות, הלוקחות מידע מסוג אחד והופכות אותו למשהו אחר.  האובייקטים שאזגי מייצרת מתפקדים כיציר כלאיים בין הדיגיטלי והממשי, מפיחים בגופם הסטטי רוח חיים וחושפים את הכוח התודעתי הטמון בחומר, אור, מים, סאונד ובחלל עצמו.

עידית קופסקי היא אדריכלית, אמנית, אוצרת ומרצה בבית הספר לאדריכלות בבצלאל, אקדמיה לאמנות ועיצוב ובבית הספר לאדריכלות הנגב, מכללת סמי שמעון, באר-שבע. היא בעלת תואר ראשון בהצטיינות באדריכלות (2011) ותואר שני בהצטיינות באומנויות מבצלאל  (2023). קופסקי שימשה כאוצרת שותפה של הביתן הישראלי בביאנלה הבינלאומית ה-14 לאדריכלות בוונציה (2014). לאחרונה נבחרה לייצג את ישראל כאוצרת שותפה (יחד עם אורן אלדר והדס מאור) וכאמנית מציגה בתערוכה cloud-to-ground, הביתן הישראלי בביאנלה הבינלאומית ה-18 לאדריכלות בוונציה 2023 . היא עבדה במשרדי אדריכלים מובילים בארץ וביפן וכיום מחזיקה סטודיו עצמאי לאדריכלות ועיצוב ומשלבת בין הדיסציפלינה והחשיבה האדריכלית לעשייה מגוונת  ושיתופי פעולה בתחומי האמנות.

בר מוסן לוי היא אדריכלית, אוצרת, מעצבת תערוכות, מרצה בבית הספר לארכיטקטורה, בצלאל אקדמיה לאמנות ועיצוב, ומוזיקאית. בעלת תואר ראשון בארכיטקטורה (2016), ותואר השני במדיניות ותיאוריה של האמנות במסלול אוצרות (2023). מוסן לוי עוסקת בתווך בין ארכיטקטורה, אמנות וטכנולוגיה. היא שימשה כאוצרת שותפה בתערוכה הפיזית וירטואלית "לגעת בזה", פלטפורמה אוצרותית bside, מוזיאון ישראל (2023), אוצרת שותפה בתערוכת הבוגרים של המחלקה לארכיטקטורה בבצלאל (יולי 2022). אוצרת שותפה בתערוכה הקבוצתית "Daddy Issues", גלריית "החדר", בית רומנו (יולי 2019). היא עיצבה תערוכות בין השאר בתערוכת "עיר

שנת התערוכות 2023-2024 בין השמשות: סוף - סף - מוסף.
העת הנוכחית מתאפיינת בתחושה של דחיפות שעלולה להוביל לחד-מימדיות, אולם היא גם מזמנת התייחסות מורכבת והתבוננות "מולטי-פוקלית". לא ניתן לדבר על ההווה מבלי להתחשב בעבר ולבנות את העתיד.

סוף: תחושת הסוף הקרב שורה באוויר, הגבולות נחצו, סדרי העולם התהפכו, הנחות שהיו אקסיומות מוטלות כעת בספק, המובן מאליו אינו מובן עוד. מהו טוב ומהו רע? כיצד ניתן להבדיל? המילה "סוף" מסמנת את החלק הגומר, הנקודה בה הדבר חדל להתקיים. 

סף: הסף הוא שער, פתח שחייבים לעבור דרכו במאבק להחזרת המשמעות, הטעם ואמות המידה. כדי להחלים צריך להסכים לשהות במרחב הסיפי, בחורבן ובאי-ידיעה, להסכים לפגוש באובדן, בפשרה ובהשתנות. להתחכך בקצוות, לטעום את האפר. 

מוסף: השהייה בתוך תחושת החידלון, החרדה והאימה מאפשרת, בסופו של דבר, נביטת תקווה. מתוך התבוססות במקומות נמוכים, סדוקים ושבורים, מתוך המחלה, הפרידה, האובדן וקריסת המערכות, נובט זרע שמפיח חיים חדשים בתודעה ובגוף ומסייע באיתור הכוחות הגלומים בהם. 

دوّامات

معرض فردي: شارون أزاغي
منظم/ة: عيديت كوفسكي وبار موسان ليفي

دوّامات، معرض فردي للفنّانة شارون أزاغي، هو المعرض الخامس في سنة المعارض 2024-2025 تحت عنوان الشّفق: نهاية - عتبة - ملحق.

المعرض من تنظيم عيديت كوفسكي وبار موسان ليفي، الافتتاح يوم الجمعة 31 أيار.  فيه تعرض أزاغي عمل إنشائي مركّب، يشمل فيديو وعمل إنشائي في الحيّز، وتوجد بينهما علاقات صوتيّة وبصريّة.

في فيديو "بالونات" نرى مساحة زراعية مهجورة حيث تم وضع 42 بالون هيليوم أبيض فيها، متصلة بالأرض بواسطة أسلاك وأوزان إسمنتيّة. نسمع صوت امرأة تغني "The Show Must Go". يُنتج صوت المرأة سلسلة من الأحداث غير المتوقعة: ميكروفونات حسّاسة تترجم غنائها إلى ترددات مشابهة لصوت سرب من الجراد الصحراوي. تتجمع هذه في سيمفونية موشوِشة، وضمن منظومة تكنولوجية مفاجئة ومشفرة، وفقًا لكلمات ومقاطع، تنتج عملية اشتعال، مما يؤدي إلى انطلاق البالونات في الفضاء نحو السماء. الاشتعال الذي يحرّر البالونات نحو الحرية، يشعل ويفجر البالونات بينما تنضم أصوات الانفجارات للسمفونية.

في مساحة المعرض، يتم تقديم عمل الفيديو مع مشاهدات متزامنة لتسلسل الأحداث المتعاقب، بحيث تكشف أساليب التصوير والتحرير عن العلاقة الغامضة الموجودة بين الحقل والسماء. بجانب عمل الفيديو هناك منظومة من الضوء والبرق ضمن عمل إنشائي تجسيدي، يشبه الناقل الحركي، مصنوع من مصابيح الفلورسنت. وكما يحدث في الحقل، يتم إشعال مصابيح الفلورسنت الموجودة في المعرض دون لمس، بواسطة تيار كهربائي ينبثق من بطارية تسلا مثل البرق في السماء. وتصدر التيارات الكهربائية ترددات صوتية مشابهة لصوت الجراد، وبذلك تكون بمثابة مرافقة للسيمفونية التي تم تشغيلها في الفيديو.

عن الفنّانة والكانزات

شارون أزاغي خريجة اللقب الأول (2015) والثاني (2020) في قسم الفنون، في بتسلئيل. تعمل في الفيديو، التجسيد، روبوتيكا، برمجة، فن السايبر والصوت.

في أعمالها، تبحث أزاغي عن طرق عمل وتشفيرات ممكنة بهدف تعلّم كيفيّة توصيل أجساد فيزيائية عن طريق عوالم رقميّة، من خلال تقابل عمليات جسدية مع عمليات ميكانيكية وآلية روبوتيّة. إنها تبنى أجهزة، بعضهم واقعية ملموسة وبعضهم محوسبة، التي تستقبل معلومات من نوع معيّن وتحوّلهم إلى شيء آخر.

الأغراض التي تُنتجها أزاغي يعملون كرهين المحبسين بين الرّقمي والواقعي، يبعثون في أجسادهم الساكنة روح الحياة وبذلك يكشفون القوة الإدراكية الدفينة في المادة، ضوء، ماء، صوت وفي الفضاء بذاته.

عيديت كوفسكي مهندسة معمارية، فنّانة، كانزة، ومحاضرة في مدرسة الهندسة المعمارية في بتسلئيل، أكاديمية الفن والتصميم، وفي مدرسة النقب للهندسة المعمارية، كلية سامي شمعون، بئر السبع. حصلت على اللقب الأول مع مرتبة الشرف في الهندسة المعمارية (2011) واللقب الثاني مع مرتبة الشرف في الفنون من بتسلئيل (2023). عملت كوفسكي ككانزة مشاركة للجناح الإسرائيلي في بينالي العمارة الدولي الرابع عشر في البندقية (2014). تم اختيارها مؤخرًا لتمثيل إسرائيل ككانزة مشاركة (مع أورين إلدار وهداس مأور) وكفنانة عارضة في معرض cloud-to-ground، الجناح الإسرائيلي في بينالي العمارة الدولي الثامن عشر في البندقية 2023. عملت في مكاتب هندسة معمارية رائدة في إسرائيل واليابان وتمتلك حاليًا استوديو مستقلاً للهندسة المعمارية والتصميم وتجمع بين المجال والتفكير المعماري وبين الأنشطة المتنوعة والتعاون في مجالات الفن.

بار موسان ليفي مهندسة معمارية، كانزة، مصممة معارض، محاضرة في كلية الهندسة المعمارية، أكاديمية بتسلئيل للفنون والتصميم وموسيقية. حصلت على اللقب الأول في الهندسة المعمارية (2016)، واللقب الثاني في سياسات ونظرية الفن في مسار كنز الفن (2023). تنشغل موسان ليفي في الرّبط بين الهندسة المعمارية، الفن والتكنولوجيا. عملت ككانزة مشاركة في المعرض الواقعي الافتراضي "أن تلمس هذا"، منصة تنظيمية bside، متحف إسرائيل (2023)، كانزة مشاركة في معرض خريجي/ات قسم الهندسة المعمارية في بتسلئيل (يوليو 2022). كانزة مشاركة في المعرض الجماعي "Daddy Issues"، جاليري "هحيدر"، بيت رومانو (تموز 2019). قامت بتصميم العديد من المعارض، بينها معرض "مدينة مصنع" لأجل الفنّان إيتمار شمشوني، غاليري تيدي، القدس (آب 2023). بيت جينوغلي، القدس، (تموز - آب 2023)، متحف بات يام (تموز 2021).  مساعدة بحث للجناح الإسرائيلي في معرض "أرض. حليب. عسل" في بينالي البندقية للهندسة المعماريّة (2020).

سنة المعارض، الشّفق: نهاية - عتبة - مُلحق

يتميّز الوقت الحالي بشعور الإلحاح والذي قد يؤدّي إلى أحاديّة الأبعاد، ولكنّه يستدعي أيضًا اهتمامًا مركّبًا و"متعدّد البؤر". من غير الممكن التّحدّث عن الحاضر دون أخذ الماضي بالاعتبار ثم بناء المستقبل.

نهاية: شعور النهاية القريبة يحلّق في الفضاء، تمّ تخطّي الحدود، انقلبت أنظمة العالم، الافتراضات التي كانت بديهيّة يتم التشكيك بها الآن، المفهوم ضمنًا لم يعُد مفهومًا. ما هو الخير وما هو الشّر؟ كيف يمكننا التمييز؟ الكلمة "نهاية" تشير إلى الجزء النّهائي، النقطة التي يتوقّف بها الشيء عن الوجود. 

عتبة: العتبة هي بوابة، فتحة يجب المرور خلالها في الصّراع لإرجاع المعنى، الذّوق والمعايير. من أجل الشّفاء يجب على المرء الموافقة على المكوث في الحيّز العتبيّ، في حالةٍ من الخراب والجهل، وأن يوافق على الخسارة، التّسوية والتغيّر. أن يحتكّ في الحواف، وأن يتذوّق الرّماد.

مُلحق: إن البقاء داخل الشعور بالعجز والقلق والرعب يسمح في النهاية بإنبات الأمل. من خلال الهزيمة في أماكن منخفضة، متصدّعة ومكسورة، من خلال المرض، الفراق، الضياع وانهيار الأنظمة، تنبت بذرة تبث حياة جديدة في الوعي وفي الجسد وتساعد على تحديد القوى الكامنة فيهما.